Wycieczka

Jakiś czas temu Ela pisała o alpakach ja coś skomentowałam i dostałam mail’e , jeden od właścicieli  alpak,a  drugi to zapytanie o mój grępel od mojej krajanki, właścicielki dwóch skarbów. Trochę to trwało zanim znalazłam trochę czasu ale koniecznie chciałam zobaczyć alpaki, Bożena chętnie sie zgodziła i oto cała historia. Doceniam możliwość przędzenia z gotowych czesanek wygoda, czystość i szybkość powstawania produktu,ale jest we mnie druga strona to “od podstaw” tak głęboko zakorzeniona, że nie przepuszczę takiej okazji by się czegoś nauczyć, poznać.

Próba zaprzyjaźnienia się z właścicielkami cudnego runa, łase na smakołyki, ale by trochę pogłaskać to raczej są nieufne, a szczególnie przy obcych.
Wizyta była owocna tyle wspólnych tematów a na dodatek Bożena posiada kołowrotek Kromskich - “Sonatę” na którym pozwoliła mi się“przekręcić” (oczywiście runo alpak a praca na kołowrotku utwierdza mnie w przekonaniu o wyjątkowości ich produktów) no i ma ręczne czesaki których, też użyłam. Zakupiłam od Bożeny trochę runa, nie mam szczotek a strach wrzucić na grępel bo boję się że, zniszczy. Postanowiłam uprząść z ręki bez wstępnego wyczesywania dokumentacja poniżej.

Runo jest wstępnie upranie ale jest w nim trochę materiału roślinnego pięknie rozchodzi się pod palcami, włos dość długi. Przędzie się dobrze - oczywiście nić nie jest idealna jak z wyczesanej czesanki ale lekko włoskowata (taki moherek) . Postanowiłam część wyprać całkowicie, idealnie bo o dziwo lubię ten poślizg w przędzeniu i to że, trochę się sypie też mi nie przeszkadza.

Tak wygląda nić i motek po wypraniu - przepis na pranie znalazłam na jednym z blogów - piorą wełnę alpak w ziołowym szamponie do włosówi może różnica nie jest wielka (ja piorę wszystko w zwykłym “Kłębuszku”z proteinami jedwabiu) ale mnie się wydaje że, nić bardziej błyszczy. Jeżeli któraś z prządek jest zainteresowana włóknem alpaki to proszę o kontakt na mój mail, podam nr telefonu do Bożeny , dziewczyna ma tego trochę i chętnie odsprzeda.