Witam teraz, chociaż zaglądałam tu od początku prawie

Serdecznie witam Was wszystkie!
Z pewną taką nieśmiałością poprosiłam dawno temu o przyjęcie do grona polskich prząśniczek. Ale poza posiadaniem kołowrotka nie miałam się czym pochwalić.
Teraz się zmieniło!
Nauczyłam się tej sztuki od pani Zofii Kromskiej na spotkaniu w czerwcu w Poznaniu.
A potem było tak:


Po powrocie z kursu w Poznaniu, kiedy to pani Zofia Kromska nauczyła mnie podstaw przędzenia i kiedy popedałowałam na cudownych kołowrotkach - wytargałam swój i zaczęłam go ustawiać zgodnie z sugestiami pana Kromskiego.
Podarowane mi cięgno założyłam na kołowrotek i ustawiłam tak jak zapamiętałam.
Pierwszą swoją wełnę jak dzieło po upraniu wywiesiłam na widocznym miejscu aby wszyscy podziwiali:


Kto niedostatecznie padał na kolana dostawał do macania, wąchania i musiał piać w zachwycie.

Na środek wyniosłam kołowrotek, który został kupiony w Holandii na targu staroci.
Niby wszystko to cudo ma, ale nijak się nie ma na nim praca do tego co doświadczyłam!
Po kilku moich jękach, targaniu się na życie, prośbach w oczach i łkaniu w głosie mąż nie wytrzymał i spytał - ile to to kosztuje?
To - czyli kołowrotek Fantazja.

- Ach nie, nie, nie - ja sobie ZAOSZCZĘDZĘ!!
Na te słowa dał trochę do skarbonki.

Minął dzień.
Siadłam z kawałkiem czesanki i uplotłam:


Dzieło ma około 1,8-2 i jest przynajmniej w jednym kawałku, druga połowa czesanki wylądowała w koszu, nie udało się mi jej nijak połączyć z resztą.
Wtedy lekko się załamałam.

Kolejnego dnia nawet nie popatrzyłam na Gada.
Nie chcesz? To cię sprzedam na kwietnik!



Następnego jednak wieczoru wytargałam kołowrotek znów i złapałam brązową czesankę - prezent od Eguni.
Jakoś się sprzędła taka nitka:


Z 34 gram wyszło 27,5 metra artystycznej nici - w dwóch kawałkach!

Sukces!!!!

Poszłam spać, po nocy tłukła mi się myśl, że ten Kromski to nie Fantazja - a Fanaberia.
Powinnam trochę cugle zebrać - nazbierało się innych potrzeb.
Gad ma to co Minstrel! Ino jeden człapiej! Musi prząść!!!!

Obudziłam się rano, poleciałam z psem na krócej niż zwykle, wytargałam rower już na drogę do pracy i nagle rzut oka na zegar! Mam zapasu 15 minut!!!!!

Łap - czesankę morską - znów prezent od Eguni! Kolor butelkowej zieleni, nie turkus jak mi tu aparat próbuje wmówić!


I jebuduuuuuu!!!!!!
Zaskoczył Gad i ja!
Nie wiem, kiedy mi te minuty upłynęły, zabezpieczyłam nić taśmą i dojechałam do pracy.
Spóźnienie wytłumaczyłam pracą na kołowrotku, i tylko uśmiech i kiwanie głową "wiemy, wiemy, upał robi swoje" mnie spotkał.

Po pracy znów siadłam do Gada.
Mąż podał żarcie pod nos i zamarł potem obserwując jak przędę.
Kołowrotek chodził cicho, równo, ja nie klęłam, a skupienie na twarzy wywołało zachwyt małżonka. Do tego stopnia, że cały czas obserwował zamiast film nakręcić!
Nić zaczęła wyglądać porządniej:





Z łatwością łączyłam kawałki i nic nie jest tu sztukowane, ale nitka była na dwóch szpulkach, więc w sumie łączenie ma jedno. No i parę bąbelków też mam, ale dość mało.
Z 55 gram wyszło mi 97 metrów 1 ply. Czas 2 godziny.
Daleko jeszcze do cienizny kauni.

Nie mam motowidła, więc nawinęłam nić na drzwiczki od szuflady zamrażarki :)))





Potem uprałam pasmo i wysuszyłam, ale bez obciążenia i w kłębku luźno nawinięte wygląda tak:





I to jest moje czwarte dzieło.
I koniec.
Skończyło się.








Zabrakło czesanki. :))))