Próbowałam i próbowałam prząść na wrzecionach typu ruskiego i nie udawało mi się do czasu, kiedy wpadłam na pomysł trzymania nitki pod pewnym kątem ( ok.45 stopni ) , w stosunku do czubka wrzeciona. Na filmikach widać to doskonale, ale dopiero jak się wie na co patrzeć.
A jak już zaczęłam prząść, to nie mogę się oderwać. Wrzeciono nadaje się raczej dla bardziej doświadczonej prządki, gdyż trzeba się nauczyć kontrolowania wysnuwania nitki z czesanki tylko lewą ręką. Prawą ręką kręci się czubek wrzeciona i po zmianie położenia nitki ( na prostopadły ) do wrzeciona, nawija nitkę na wrzeciono.
Przędzenie przypomina puszczanie drewnianych bączków w dzieciństwie :) Na początku oczywiście pracowałam w rytmie szarapano-rwanym , ale po kilku dniach są już momenty, kiedy wrzeciono pracuje jak to pokazane na filmikach.
Wielkim plusem wrzeciona tego typu jest to, że nie potrzebujemy dużo miejsca, aby na nim pracować. Miseczkę stawiamy obok siebie lub trzymamy między kolanami. Można prząść podczas podróży, lub czekając w kolejkach.
 |
| kształt nawoju na wrzecionie |
Wychodzi na to, ze to ta sama technika, co w Średniowieczu. Ilustracje: http://www.goldenacorn.net/weavers/spinningpix.htm
OdpowiedzUsuńJuż się cieszę na myśl, że razem sobie poprzędziemy na wrzecionach :)
OdpowiedzUsuńLink super, ciekawie narzędzia mają te średniowieczne prządki.