Szal z wełny owcy kaszubskiej .

Kolorów wełence użyczył wrotycz, huba i koszenila. Gdyby nie ta koszenila, szalik mógłby nosić metkę - wyrób lokalny, bo i owce i wrotycze i huba z najbliższego otoczenia pochodzą .

Ponieważ mam jeszcze kłopoty z zapanowaniem nad ilością oczek i dopasowaniem rozmiaru, szalik wyszedł dość długi. Na zdjęciu uchwyciłam połowę.

kolory trochę zbyt ciepłe, bo robiłam zdjęcie przy
zachodzącym słońcu 

Wzory bardzo proste, francuski i "paprocie" wypatrzone w starej książce dziewiarskiej. Po raz pierwszy zastosowałam rzędy skrócone :) Przy nawrocie, niestety, powstały dziurki.

Pewnie jest na to sprytny sposób ?

W następnym poście, pokażę pewien lokalny wyrób z owczej, przędzionej wełny, wypatrzony dzisiaj na targowisku.