Skarpety z wiosennego wyzwania

Tak jak obiecałam pokazuję, jak wyglądają kokony z przędzy w dzianinie, specjalnie podczas dziergania wydłubałam te półksiężyce. Wełna grubością nadwawła się na druty nr 2,5 po 14 oczek na drut, po dorobieniu pięty zbierałam oczka by zostało po 13 (lubię węższą stopę).

górna część w półksiężyce

Czesankę porozdzielałam tak aby uzyskać w navajo krótkie przejścia tonalne pomiędzy zielenią. Zabawa całkiem przyjemna z przędzeniem takiej nitki. Pewnie że, na sweter lub inną większą rzecz by mi się nie chciało prząść takiej nitki ale jako akcent taki mały dodatek, to czemu nie. Oczywiście każda prządka sama musi stwierdzić czy warto bawić się w naukę przędzenia takich nitek, bo jak taka dzianina nie spełnia jej oczekiwań to nie ma sensu psuć czesankę i marnować czas.
Ja zastanawiam się nad wykorzystaniem tego rodzaju skrętu przy białej nitce bardzo cieniutkiej takiej aby było w 50g - 250 m w navajo z bardzo maleńkim zgrubieniem, w dzianinie były by takie małe "guzełki" .

został mi mały kłębek nitki z kokonami i trochę więcej gładkiej

Góra skarpetki wykończona szydełkiem w takie wachlarzyki, układ kolorystycznych pasków oczywiście zupełnie się nie nie pokrywa w obu skarpetach ale nie czepiam się tego, taki ich urok. Półksiężyce na górze też   pojawiają się przypadkowo są miejsca gdzie jest ich nagromadzenie i puste nawet trudno byłoby zaplanować jakąś powtarzalność.

na nodze

Jeszcze dwa słowa o samej czesance Southdown, wydawała się szorstka i właściwie trochę jest ale jak na skarpety wyśmienita, ciepła, przyjemnie sprężysta, dobrze się układa teraz pozostało tylko przetestować jak z trwałością. Raczej nie będzie jej w sklepiku pozostanę przy bardziej moim zdaniem ekskluzywniejszym i łatwiejszym w przędzeniu Corriedale.

Dziękuję Elu za zorganizowanie zabawy nie dość że, mam całkiem jak to moje dziecko nazwało "odjechane" skarpety to poznałam nowy rodzaj runa i sposób na prawie "artystyczną" przędzę.