Zaproszenie

Zapraszam wszystkie polskie prządki i prządków do współtworzenia tego bloga. Myślę , że miło będzie mieć miejsce, gdzie będziemy mogli porozmawiać o naszej pasji przędzenia wełny na wrzecionach i kołowrotkach, pooglądać piękne, samodzielnie zrobione włóczki i rzeczy z nich wykonane. Kto wie, może przyjaźnie zawarte na tym blogu sprawią, że spotkamy się również w rzeczywistym świecie i zaśpiewamy wspólnie Prząśniczkę :) .



Blog został zamknięty i przeniesiony na WordPress. The blog was closed and moved to WordPress:
http://polskiewrzeciona.wordpress.com/

poniedziałek, 28 czerwca 2010

Off-topic, ale nie do końca.

Mrunia, kotka, która towarzyszy mi w moich tkackch poczynaniach, przyłapana na upajaniu się wonią upranej, mokrej wełny :)



Autor: o
Etykiety: ,

7 komentarzy:

  1. Aleksandra G.28 czerwca 2010 11:11

    heh jaka "upojona";)

    OdpowiedzUsuń
  2. Annavilma28 czerwca 2010 15:56

    Mina mówi sama za siebie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Sarenzir29 czerwca 2010 06:37

    koty wiedzą co dobre :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Kasia29 czerwca 2010 07:46

    Mrunia jest śliczna! ta błoga mina i różowe łapki... mojemu futrzanemu dziadowi sczerniały niestety, mimo, że futro ma białe.

    OdpowiedzUsuń
  5. Vlasta the Spinster29 czerwca 2010 22:54

    Och, jabym moją Irenkę widziała! Też nie przepuści okazji, żeby się w wełnie wytarzać. Głaski dla cudnej Mruni! :-)

    OdpowiedzUsuń
  6. Agnieszka - szycie_w_miedzyczasie30 czerwca 2010 20:54

    Mina istotnie sugeruje wielką rozkosz :)

    OdpowiedzUsuń
  7. karolina-g4 lipca 2010 15:38

    Mrunia w tej wełnie wygląda rozkosznie!

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...