Moje próby zaczęłam od farbowania czesanki liśćmi brzozy:
Włóczki uprzędzione z tej czesanki:
Kaszebści mozdrech :-)
Oliwka
Kolor żółty jest stosunkowo łatwo uzyskać z wielu roślin - również trych hodowanych w ogródkach. Do zdobycia bez większych trudności: rumian żółty (Anthemis tinctoria) i nachyłek letni (Coreopsis tinctoria) - byliny ogrodowe, czy janowiec barwierski (Genista tinctoria) - krzew.
Kora kruszyny dała kolor rozbielonego kakao, a po dodatkowej kąpieli w roztworze sody oczyszczonej pudrowy róż:
Te czesanki czekają na przędzenie.
Ostatnio próbowałam swych sił z marzanną barwierską. Kolory uzyskałam podobne jak Ela (Pracownia na Kaszubach), choć używałam suszonych korzeni.
A tu włóczka z tego wybarwienia:
Brzoskwinia
Wydaje mi się, że w przypadku marzanny lepiej jest barwić gotową włóczkę niż czesankę. Marzanna daje dość nierównomierne wybarwienie - w zasadzie bez mieszania w garze wyjdzie chyba plamista. Tuszyńska pisze o "przeciąganiu" w kąpieli i coś jest na rzeczy. W ogóle dowiedziałam się ostatnio, że na Podlasiu (gdzie najdłużej zachowało się tkactwo, farbiarstwo itp) zawsze najpierw przędziono wełnę, a dopiero potem farbowano. Farbowanie przeze mnie czesanki wzbudziło zdziwienie.
Nie udała mi się próba farbowania kora dębu - kolor wyszedł "brudny oliwkowy" - smutny i nieciekawy (do przefarbowania).
Moje plany na najbliższą przyszłość: uzyskać różne odcienie brązu (może uda się ciemny czekoladowy?). Natomiast na dalszą przyszłość: niebieski, niebieski, niebieski...
Znalezisko internetowe dla zainteresowanych: Barwienie metodami naturalnymi - publikacja wydana w ramach projektu "Len i konopie" (do pobrania w formacie pdf) - polecam!
Piękne kolorki, zwłaszcza kruszyna mi się spodobała! Bardzo mnie interesują Twoje przygody z brązami, a gdybyś przypadkiem wyczarowała coś rudego, to koniecznie też pokaż :)
OdpowiedzUsuńI dzięki za znalezisko internetowe !
Elu, Twoje próby są bardzo ciekawe :) Masz rację, że przy farbowaniu naturalnym lepiej farbować gotową włóczkę. Próbowałam z czesanką, ale ona łatwiej się zbija przy mieszaniu.
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawą stronę i publikację podałaś.
Ze zdziwieniem przeczytałam ,że farbują takie pospolite rośliny jak lebiodka, czy rdest ptasi. Przy większej ilości surowca , może się uda osiągnąć większy stopień stężenia barwników i żywsze barwy.
Ja w najbliższym czasie powtórzę próby z listkami brzozy i wypróbuję jak barwi wrzos, którego mamy dużo w okolicy.
marzannowa i pudrowa wełna bardzo ładne. te wszystkie szare oliwki i żółcie do mnie nie przemawiają, dlatego na razie jakoś mnie nie ciągnie do naturalnego barwienia. choć o efektach z chęcią czytam :)
OdpowiedzUsuńto prawda z tym farbowaniem przędzy. w ogóle kiedyś farbowano najczęściej gotową, utkaną tkaninę, którą zanurzano w dużym kotle i nawijano co jakiś czas na wał nad kotłem żeby się równomiernie zafarbowała. przędzę farbowano tylko gdy była taka potrzeba (do tkania tkanin wzorzystych, wielokolorowych). o farbowaniu czesanki lub runa w dawnych czasach nie słyszałam w ogóle. tylko, że wtedy nikt nie miał potrzeby chodzenia w szalikach lub swetrach z fantazyjnej, melanżowej włóczki :-D
Wielką sztuką jest uzyskanie z naturalnych barwników kolorów nasyconych - pięknej czerwieni, czy ładnego zielonego - wszystko przede mną ;-)
OdpowiedzUsuńPrzędzę (wełnę) farbowano w zaprzyjaźnionej rodzinie z Podlasia na wzorzyste "dywany", czyli kilimy, narzuty, koce - do dziś wzbudzają mój zachwyt, choć mają już swoje lata.
to prawda. też mam taki kilim po prababci, który ma piękne nasycone kolory (ciemna czerwień, zieleń, żółć i czekoladowy brąz). ja na razie mam za sobą tylko farbowanie w mniszku lekarskim i... kolor wyszedł kremowy, ładny, ale trochę za mało spektakularny efekt jak na tyle babraniny :). choć pewnie to zasługa tego, że mniszek nie jest jakąś super rewelacyjną rośliną barwierską i nie użyłam do farbowania żadnej pomocniczej chemii poza octem.
OdpowiedzUsuńA może problem z uzyskaniem mocnej barwy tkwi w używaniu zbyt małej ilości zielonego surowca. W przepisach wielokrotnie jest mowa o kilku kilogramach .
OdpowiedzUsuńNie za bardzo mam ochotę gotować, przez parę godzin, wielki gar zielonki na palniku gazowym, więc poproszę w najbliższym czasie męża, o zrobienie rusztu nad ogniskiem.
Na zdjęciach pokazujących farbowanie naturalne, też nieraz widziałam , ze odbywało się ono , w garze, lub beczce stojącej nad ogniskiem.
Elu, ja złapałam wirusa naturalnych barwników od Ciebie. Na razie z dużym zainteresowaniem czytam o Twoich eksperymentach, szukam w necie informacji, przechodzę skrócony kurs botaniki. Już niedługo chcę sprawdzić teorię w praktyce, oby starczyło mi zapału. Chciałam farbować czesankę, ale chyba na początek uprzędę trochę włóczki na próbki.
OdpowiedzUsuńŻyczę Ci powodzenia w farbowaniu:)))
Ja też z ciekawością oglądam eksperymenty innych prządek. Wierzę, ze uda nam się znaleźć zapomniane recepty na piękne, mocne i trwałe kolory :)
OdpowiedzUsuń