O buraku, który nie chciał zdradzić tajemnicy swojego koloru.

Z optymistycznym nastawieniem, wyposażona w koncentrat buraczany firmy ROLNIK, przystąpiłam do buraczanego eksperymentu. Moteczki wełny trzymałam w zaprawie ałunowej i miedziano-siarczanej, przez godzinę. Ten trzymany w roztworze siarczanu miedzi przybrał miętowe zabarwienie, co upewniło mnie , że jestem na dobrej drodze :



Po wymoczeniu, motki powędrowały do garnka z sokiem buraczanym, gdzie gotowały się na małym ogniu przez 20 minut. O ile po wyjęciu i wystudzeniu miały jeszcze jakiś kolorek :



To po wypłukaniu zupełnie go straciły :



Co prawda kolorki motków, wpisują się ogólnie w paletę barw naturalnych, jednak nie tego oczekiwałam po farbowaniu w soku buraczanym.



Zniechęcona tak miernym efektem nie będę już kontynuowała prób z burakiem.

Tajemnica buraczanego koloru nadal czeka na odkrycie.