Eksperyment c.d.

Po sprawdzeniu metody z dziurawą pokrywką i termometrem - w myślach nazywam ją “bezstresową”, pomyślałam już czasna mikrofalówkę. Po pierwsze bałam się tej folii spożywczej już oczami wyobraźni widziałam ciągnący się plastik, miło oblewający wełnianą przędzę. Spróbowałam i o dziwo folia przeżyła, więc w instrukcji szukam jak gotować wełnę - niestety tylko kurczaczki, ziemniaczki i takie tam. Na You Tube podają czas od 2 min (runo w słoiku z wodą) do 5 min niestety nie wiem jaka moc. Moja kuchenka ma moc 800 W, instrukcja nie podaje ile to stopni ale przyjęłam że, 100 C a później wartości zmniejszają się skokowo o 20 %. Przyjęłam na 60 % - 3,5 min.

Na pierwszy ogień poszła wełna naszych owiec już uprzędziona - jedna to singiel zrobiony z wełny wyplutej przez “niszczyciela” - naturalny kolor dość żółty, dwie następne to 2- ply zrobiony z runa nie czesanego,tłustego, wstępnie oczyszczonego, przędzionego “z ręki” - kolor dość białe. Zmoczone motki polałam farbą zawinęłam, pomiętoliłam i do kuchenki trochę bałam się efektu ale same oceńcie.

Nie miałam odwagi ufarbować delikatnego runa więc zastosowałam runo owiec rasy norweskiej dość szorstkie. Te same parametry “ podpiekania” - pstrokacizna koszmarna ale chciałam zobaczyć do jakiego stopnia przenikają się kolory.

Trzeba odczekać by wystygło i płukać, czesanka kolor przyjęła bardzo ładnie z płukania pozostała prawie czysta woda, przędza z naszych owiec niestety jak zwykle nie wchłonęła całego barwnika i trzeba było płukać kilka razy. Niestety na jedno farbowanie wchodzi mało czesanki - większe projekty odpadają, studzenie w kąpieli wodnej jest wolniejsze ale też jest mniejsze prawdopodobieństwo sfilcowania wełny. Ostatnie zastrzeżenie do tej metody to brak płynnego przenikania kolorów - w kąpieli wodnej ładniej na siebie zachodzą.

I jeszcze zdjęcie skrzypiącego bambusa :)))