BFL

Właściwie to nie wiem jak to się stało bo lubię prząść wszystkie dostępne włókna (no może za wyjątkiem skrzypiących bambusów) - ale stało się powolutku, małymi kroczkami wkradła się myśl że, jest jedna czesanka która, spełnia moje marzenia o idealnej wełnie.

Na zdjęciu "Sorbet wiśniowo jagodowy" bfl z jedwabiem, "Landrynki" i bez farbowania obok

"Inferno".

To BFL i już - napiszę teraz dlaczego uważam ją za ideał (odczucia totalnie subiektywne nie muszą znaleźć aprobaty reszty szanownego grona prządek). Czesankę farbuje się właściwie bezstresowo nie ma tej nerwowości, która jest przy merynosach filcujących się od zimniejszego spojrzenia, barwnik wchłania dobrze. Sam włos jest miękki z pięknym połyskiem do tego przy

skręcie połysk się uwydatnia. Przędzie się przyjemnie bo z lekkim poślizgiem coś delikatnie przypominającego alpaki. Nitka wychodzi lekko lejąca się, nie ma tego napuszenia merynosów i ukrytych sprężyn a co najważniejsze mnie nie gryzie !! Przesuwając ręką po motku ma się wrażenie śliskości podobnej jedwabiom (subiektywizm:)).

Mam mieszankę BLF z jedwabiem i wiem że, będzie z tego sweter jeszcze nie wiem jaki fason ale taki na gołą skórę nie na dziesięć bluzek.

Mieszanka Bfl z jedwabiem zafarbowana na sorbet.

Hodowla Bluefaced Leicester rozwinęła się w pobliżu Hexham w hrabstwie Northumberland w Anglii na początku 1900 r. Selekcjonowano owce o czarnej skórze z białą sierścią stąd to “blue”.

Owce są dobierane pod względem jakości błyszczących łusek na włosie i mikronów.

Pooglądałam jeszcze stowarzyszenia, no bo może by taką owieczkę przysposobić a tu same medalistki, ceny w funtach i to w tysiącach, więc pozostanę przy zakupie wełny.

Zimą zrobiłam rękawiczki w norweskim stylu naturalny Shetland z na czerwono farbowanym Bfl - dodatek bfl wyraźnie uszlachetnił dzianinę.